Cappadocië
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
25 Maart 2013 | Turkije, Istanbul
Twee nachten in een bus, één nacht in een hotel en twee dagen in Cappadocië was afgelopen vrijdag het vooruitzicht. Rond 8 uur zaten we in de taxi op weg naar Beşiktas om vanuit daar de lange busreis naar Cappadocië te maken. Na een kleine vertraging – de bus zat vast in het verkeer - gingen we uiteindelijk op weg om een weekendje de natuur van midden Turkije te bekijken.
De busreis duurde zo’n 12 uur en de volgende ochtend kwamen we rond 9 uur aan in Ürgüp. Dit is de plaats waar ons hotel zich bevond en we maakten ons op voor een ontbijtje in de stad. Een uurtje laten gingen we samen met onze gids op weg naar imagination valley. De stenen torens die in Cappadocië zijn gevormd door erosie. En door de mineralen die in de stenen zitten zijn sommige stukken heel erg hard. Daardoor hebben sommige stenen aparte vormen gekregen. Zo staan in imagination valley een kameel en een dolfijn.
Hierna gingen we door naar Monks valley. Saillant detail voor iedereen in het koude kikkerlandje, inmiddels had er zich een heuse sneeuwstorm gevormd in Cappadocië. Na een tijdje door de sneeuw te hebben gewandeld gingen we door naar Göreme. In het openlucht museum zijn een aantal kerken uitgehouwen uit de rotsen. Na de hele ochtend in de open lucht te hebben gelopen gingen we naar een pottenbakkerij. Ze lieten ons zien hoe de potten worden gemaakt en lieten zien wat ze al gemaakt hadden.
In de avond was het tijd voor de Turkse avond. We kwamen in een restaurant met in het midden een soort dansvloer en eromheen allemaal een soort tribunes met allemaal banken en tafels. We kregen een mezze – allemaal kleine bakjes met verschillende dingen - en in het midden van de zaal werden Turkse dansen opgevoerd. Het hoogtepunt van de avond was dat er een buikdanseres was die een aantal jongens uit het publiek haalde die mee moesten doen.
De dag erna scheen de zon en was het een stuk warmer. We gingen naar de vallei waar we een wandeling hebben gemaakt. Daarna gingen we naar de ondergrondse stad. De reis daarnaartoe was langer dan de tijd die we binnen zijn geweest omdat we een beetje krap zaten met de tijd. Onze gids zei dan ook de hele tijd dat we door moesten lopen omdat we 15 uur laten weer in Istanbul moesten zijn. Als we iets niet gehoord hadden moesten we het maar aan onze vrienden vragen, want er was geen tijd. Van tevoren werd al een gezegd dat je de stad beter niet in kon gaan als je claustrofobisch bent. En niets was minder waar. Als je op je hurken gaat zitten en daar naar voren loopt, dat was ongeveer de ruimte die je had om door de gangetjes te lopen.
In de middag konden we kiezen of we op een quad wouden rijden of niet. Natuurlijk grepen we deze mogelijkheid aan en een half uurtje later scheurden we door de vallei met onze legerhelmen op. Na twee uurtjes rondrijden was het weer tijd om terug te gaan naar Istanbul. Een lange busrit volgde en vanmorgen om 4 uur kon ik mijn eigen bed weer opzoeken.
De busreis duurde zo’n 12 uur en de volgende ochtend kwamen we rond 9 uur aan in Ürgüp. Dit is de plaats waar ons hotel zich bevond en we maakten ons op voor een ontbijtje in de stad. Een uurtje laten gingen we samen met onze gids op weg naar imagination valley. De stenen torens die in Cappadocië zijn gevormd door erosie. En door de mineralen die in de stenen zitten zijn sommige stukken heel erg hard. Daardoor hebben sommige stenen aparte vormen gekregen. Zo staan in imagination valley een kameel en een dolfijn.
Hierna gingen we door naar Monks valley. Saillant detail voor iedereen in het koude kikkerlandje, inmiddels had er zich een heuse sneeuwstorm gevormd in Cappadocië. Na een tijdje door de sneeuw te hebben gewandeld gingen we door naar Göreme. In het openlucht museum zijn een aantal kerken uitgehouwen uit de rotsen. Na de hele ochtend in de open lucht te hebben gelopen gingen we naar een pottenbakkerij. Ze lieten ons zien hoe de potten worden gemaakt en lieten zien wat ze al gemaakt hadden.
In de avond was het tijd voor de Turkse avond. We kwamen in een restaurant met in het midden een soort dansvloer en eromheen allemaal een soort tribunes met allemaal banken en tafels. We kregen een mezze – allemaal kleine bakjes met verschillende dingen - en in het midden van de zaal werden Turkse dansen opgevoerd. Het hoogtepunt van de avond was dat er een buikdanseres was die een aantal jongens uit het publiek haalde die mee moesten doen.
De dag erna scheen de zon en was het een stuk warmer. We gingen naar de vallei waar we een wandeling hebben gemaakt. Daarna gingen we naar de ondergrondse stad. De reis daarnaartoe was langer dan de tijd die we binnen zijn geweest omdat we een beetje krap zaten met de tijd. Onze gids zei dan ook de hele tijd dat we door moesten lopen omdat we 15 uur laten weer in Istanbul moesten zijn. Als we iets niet gehoord hadden moesten we het maar aan onze vrienden vragen, want er was geen tijd. Van tevoren werd al een gezegd dat je de stad beter niet in kon gaan als je claustrofobisch bent. En niets was minder waar. Als je op je hurken gaat zitten en daar naar voren loopt, dat was ongeveer de ruimte die je had om door de gangetjes te lopen.
In de middag konden we kiezen of we op een quad wouden rijden of niet. Natuurlijk grepen we deze mogelijkheid aan en een half uurtje later scheurden we door de vallei met onze legerhelmen op. Na twee uurtjes rondrijden was het weer tijd om terug te gaan naar Istanbul. Een lange busrit volgde en vanmorgen om 4 uur kon ik mijn eigen bed weer opzoeken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
